Het hoge Noorden

Het Hoge Noorden.

Op het moment van schrijven zie ik als ik uit mijn patrijspoort kijk de
witte ijsmassa van de Noordpool! Maar eerst maar eens vertellen wat er
allemaal aan vooraf gegaan is.

Zondag aangekomen bij de Peterman gletsjer. Dit is de langste gletsjer op
het noordelijk halfrond, op zijn breedst 16 km. Echt schitterend en de
omvang haast niet voor te stellen. We hadden schitterend weer toen we de
bocht namen en het fjord van de gletsjer invoeren. Zon op
de hoge kliffen met allemaal kleine watervallen van smeltwater van de
sneeuw dat nog steeds in overvloed aanwezig is hier. Deze gletsjer is
samen met zijn bredere broer de Humbold gletsjer verantwoordelijk voor een
groot gedeelte van de afvoer van sneeuw van de Groenlandse ijskap. En dat is
ook de hoofdreden dat we hier zijn. Want er dreigen 3 stukken af te breken
van de gletsjer, die samen een oppervlakte hebben van meer dan 400
vierkante kilometer. Om een idee te geven hoe groot dat is, het eerste stuk
dat af zal breken heeft een oppervlakte van + 100 kilometer, wat de
oppervlakte is van Manhattan! Het is zeker dat ze zullen gaan alleen wanneer
dat is moeilijk te zeggen. We hebben daarom camera's geplaatst op de kliffen
rondom de gletsjer die elk half uur een foto maken. Door deze achter elkaar de
zetten krijg je een film die je laat zien dat een gletsjer niet een
statische iets is maar dynamische ijsmassa die zich soms wel 10 meter per
uur kan voort bewegen. Ook is er een camera op het ijs geplaatst om dat te
vastleggen.

Daarna is de beslissing gemaakt om verder naar het noorden te gaan, naar de
ijsdam die het ijs tegen houdt van de noordpool, om te kijken wat de
toestand is, en om het eerste schip te zijn dat in juni zover noord is
gekomen. Dus na een drukke dag met veel vliegwerk, verder gevaren op naar
het hoge noorden. ‘s Nacht terwijl we aan het varen waren heeft het nog
gesneeuwd, en dat terwijl het daar bij jullie in Holland hoog zomer is! Rond
7 uur ‘s ochtends (vandaag 29-06-09) aangekomen bij de rand van de ijsmassa
en deze zachtjes met het schip aangeraakt. Een unicum voor het eerst dat een
schip zo vroeg in het jaar zo ver noordelijk heeft kunnen komen, 82 graden
34 minuten en 487 seconden noorderbreedte om precies te zijn, 450 mijl van
de geografische Noordpool. Met voor ons zover het oog reikt een witte massa.
Op het ijs zagen we ook direct dat we niet alleen waren, want er waren
sporen van zeehonden en ijsbeer voetsporen! En tijdens de
verkenningsvlucht met de heli om te kijken wat de toestand is van het ijs,
werden er ook verse bloedsporen gezien! En tijdens de verder vaart langs de
ijsrand hebben we de dader ook gezien, een ijsbeer!!!! Deze liep langs de
waterkant op nog geen 100 tot 50 meter van het schip! Tja hoe moet je dat
beschrijven , adembenemend! De beer was niet echt bang eerder een beetje
nieuwsgierig, ons aankijkend terwijl hij verder liep en wij met hem mee
voeren. Het enigste wat je op dat moment eigenlijk aanboord hoorde was het
geklik van camera's. Heb zelf ook wat mooie foto's en klein stukje video,
maar zoals ene Murphy al eens lang geleden zei, als er wat mis kan gaan gaat
dat ook mis, dus ja hoor batterij van mijn foto en video camera leeg. Maar
er zijn meer dan genoeg foto's ook nog door andere gemaakt. Op een gegeven
moment had de beer er genoeg van en liep hij of zij verder het ijs op uit
het zicht. Dit maakte ook direct duidelijk dat je hier niet zomaar even op
het ijs kan gaan lopen zonder dat er iemand op wacht staat met het geweer,
want de beer werd pas gezien door onze dokter toen we er haast al
aan voorbij waren gevaren. Want het ijs is niet vlak hier maar heeft allemaal
uitsteeksels waardoor de goed gecamoufleerde beer zo ineens op kan duiken.
Want hier is niet de mens, maar hij de ijsbeer de baas.

We liggen dus op het moment stil langs de ijsvlakte waar we zo'n 24 uur
zullen blijven waarna we weer terug naar beneden gaan. Dus heb op dit moment
een onbetaalbaar uitzicht! Ook al op het ijs geweest wat best onwerkelijk
is. Voor Yohena was het zelfs haar eerste keer dat ze sneeuw zag, normaal
woont ze in Mexico stad en daar is het wat te warm voor het witte poeder. In
het water naast de boot steken af en toe hoofden omhoog van nieuwsgierige
zeehonden, eentje kwam zelfs tot op een paar meter van Gert terwijl deze op
het ijs aan de waterkant stond te vissen. Grappig gezicht, zo'n zwart rond
koppie met een paar nieuwsgierige ogen uit het water omhoog komt. Ook vinden
ze het leuk om in het stuwwater van de schroef te spelen.

Kortom al heel wat nooit meer te vergeten dingen meegemaakt en we zijn nog
maar net begonnen aan de reis dus wie weet wat er allemaal nog meer staat
te gebeuren!

Kan helaas op dit moment geen reacties lezen of beantwoorden omdat we buiten
bereik van de satelliet zijn voor internet, we kunnen alleen nog maar mail
sturen wat via de satelliet telefoon gaat. Deze stukjes worden er dan ook
via, via op de site gezet.

Gr uit het hoge hoge noorden.