Nummer 14 15 16 17 18 19!
Door: Stefan Hemmen
Blijf op de hoogte en volg Stefan
11 September 2011 | Noorwegen, Oslo
Titel: Nummer 14 15 16 17 18 19!
Hallo daar,
Er is weer van alles gebeurt. Bezig geweest met onderzoek van het ijs, maar ook hebben we ijsberen gezien!
En hoe! De eerste die we zagen waren een moeder beer en haar jonge welke op een ijsschots dichtbij het schip lagen. Iedereen dus naar buiten om te kijken en foto's te nemen. Ze lagen een paar meter uitelkaar, te rusten op het ijs. Naar een paar minuten kroop het jong dichter naar zijn moeder. Maar opeens ging de kop van de moeder omhoog, en ze begon de te speuren. Het was niet naar ons maar er waren zo zagen 2 andere grote beren onderweg naar de moeder en jong. En ze waren er niet naar opweg voor een vreedig onderonsje, maar eerder om het jong te doden. Dus toen de moeder ze goed in de gaten had gingen zijn en het jong er als een speer vandoor. Ze sprongen in het waten en zwommen naar ons toe richting het schip. Hier klommen ze op het ijs en kwamen ze langzaam dichterbij, maar het jong durfde niet echt, de moeder kwam dichterbij dan het jong. Dus toen deze de moeder begon te roepen ging ze terug.
Ondertussen waren de 2 andere beren onderweg naar het schip, zij waren ook het water in gegaan en zwommen naar ons toe. Toen de moeder dit door had gingen zij en haar jong er als een speer vandoor. Gelukkig voor hen vormden wij een mooie afleiding voor hun want de 2 beren zwommen naar ons toe en bleven naast het schip een tijdje rond zwemmen. Naar ongeveer 5 minuten gingen ze weer verder opjacht naar de moeder en jonge, welke zich ondertussen al een heel eind uit de voeten hadden gemaakt.
Al met al een gave ervaring! Maar dat was nog niet alles!
De volgende dag, we waren ondertussen naar een stuk ijs gevaren, waren we bezig geweest met het scannen van ijs met de 3D scanner en waren en bollen op het ijs geplaats al referentie voor de scanner. Totdat de mist opkwam zetten en we moesten stoppen. Toen de mist wat opklaarde zagen we weer een moeder en jong, en nee het waren niet de zelfde, naar het schip toe lopen. Deze kwamen nog dichterbij dan de vorige, dit jong was minder bang. En langzaam liepen ze langs het schip, totdat het jong de bollen in de gaten kreeg. Deze staken ongeveer 50 cm boven het ijs uit op stukken draad einde. En ja die waren best interesant. Dus tik met zijn poot er tegen aan likken heen en weer halen, totdat zijn moeder terug kwam en als het ware zei, kom we moeten verder zoon dus laat die bol met rust. Het was dat moeders het zei maar he wat staat daar verderop, nog zo'n ding. Dus deze werd ook aan een grondig onderzoek onderworpen. Totdat moeders weer langs kwam en ja als het moet dan moet het, dus je kon zien met tegenzin liet het jong de bollen met rust en gingen ze weer verder.
En ja dat was weer super gaaf. Alleen moest Will weer helemaal opnieuw beginnen met scannen omdat de bollen niet meer in de positie stonden waar in hij al gescand had, maar dat maakte hem niet zo heelveel uit naar deze schitterende ervaring!
Op het moment zijn we weer onderweg naar het ijs we zijn een halve dag in Longyearbyen geweest om journalisten te te wisselen, we zouden dit per heli doen, maar het weer is te onverspelbaar hier op het moment. Het kan bij ons en in Longyearbyen het mooiste weer van de wereld zijn terwijl er tussen in dichte mist hangt! En zelfs als dat niet het geval is slaat het binnen elke ogenblikken zo om. Dus nee niet het beste weer om lange afstanden in af te leggen.
Gr
Stefan
Hallo daar,
Er is weer van alles gebeurt. Bezig geweest met onderzoek van het ijs, maar ook hebben we ijsberen gezien!
En hoe! De eerste die we zagen waren een moeder beer en haar jonge welke op een ijsschots dichtbij het schip lagen. Iedereen dus naar buiten om te kijken en foto's te nemen. Ze lagen een paar meter uitelkaar, te rusten op het ijs. Naar een paar minuten kroop het jong dichter naar zijn moeder. Maar opeens ging de kop van de moeder omhoog, en ze begon de te speuren. Het was niet naar ons maar er waren zo zagen 2 andere grote beren onderweg naar de moeder en jong. En ze waren er niet naar opweg voor een vreedig onderonsje, maar eerder om het jong te doden. Dus toen de moeder ze goed in de gaten had gingen zijn en het jong er als een speer vandoor. Ze sprongen in het waten en zwommen naar ons toe richting het schip. Hier klommen ze op het ijs en kwamen ze langzaam dichterbij, maar het jong durfde niet echt, de moeder kwam dichterbij dan het jong. Dus toen deze de moeder begon te roepen ging ze terug.
Ondertussen waren de 2 andere beren onderweg naar het schip, zij waren ook het water in gegaan en zwommen naar ons toe. Toen de moeder dit door had gingen zij en haar jong er als een speer vandoor. Gelukkig voor hen vormden wij een mooie afleiding voor hun want de 2 beren zwommen naar ons toe en bleven naast het schip een tijdje rond zwemmen. Naar ongeveer 5 minuten gingen ze weer verder opjacht naar de moeder en jonge, welke zich ondertussen al een heel eind uit de voeten hadden gemaakt.
Al met al een gave ervaring! Maar dat was nog niet alles!
De volgende dag, we waren ondertussen naar een stuk ijs gevaren, waren we bezig geweest met het scannen van ijs met de 3D scanner en waren en bollen op het ijs geplaats al referentie voor de scanner. Totdat de mist opkwam zetten en we moesten stoppen. Toen de mist wat opklaarde zagen we weer een moeder en jong, en nee het waren niet de zelfde, naar het schip toe lopen. Deze kwamen nog dichterbij dan de vorige, dit jong was minder bang. En langzaam liepen ze langs het schip, totdat het jong de bollen in de gaten kreeg. Deze staken ongeveer 50 cm boven het ijs uit op stukken draad einde. En ja die waren best interesant. Dus tik met zijn poot er tegen aan likken heen en weer halen, totdat zijn moeder terug kwam en als het ware zei, kom we moeten verder zoon dus laat die bol met rust. Het was dat moeders het zei maar he wat staat daar verderop, nog zo'n ding. Dus deze werd ook aan een grondig onderzoek onderworpen. Totdat moeders weer langs kwam en ja als het moet dan moet het, dus je kon zien met tegenzin liet het jong de bollen met rust en gingen ze weer verder.
En ja dat was weer super gaaf. Alleen moest Will weer helemaal opnieuw beginnen met scannen omdat de bollen niet meer in de positie stonden waar in hij al gescand had, maar dat maakte hem niet zo heelveel uit naar deze schitterende ervaring!
Op het moment zijn we weer onderweg naar het ijs we zijn een halve dag in Longyearbyen geweest om journalisten te te wisselen, we zouden dit per heli doen, maar het weer is te onverspelbaar hier op het moment. Het kan bij ons en in Longyearbyen het mooiste weer van de wereld zijn terwijl er tussen in dichte mist hangt! En zelfs als dat niet het geval is slaat het binnen elke ogenblikken zo om. Dus nee niet het beste weer om lange afstanden in af te leggen.
Gr
Stefan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
