Dakar

Hallo daaro,

Donderdag ochtend zijn we onder begeleiding van een flotilla van lokale vissers boten de haven van Dakar ingelopen. We lagen de nacht ervoor al voor anker voor de stad, onder bewaking van 2 politie boten.

De lokale vissers varen in kleine 5 tot 6 meter lange bootjes uit tot wel meer dan mijl uit de kust om te vissen, en dat is best gedurfd, zie de foto's om een indruk van de bootjes te krijg.

Op de kade stond een lokale dansgroep met muziek ons op te wachten. Kortom een warm welkom in Dakar.

We mochten eerst nog niet van boord af tot dat we ingeklaard waren en walpassen hadden. Nadat alles geregeld was besloten we de stad in te gaan om eens te kijken hoe het daar er uit zag. Maar er stond al sinds we aanlegden een lokale bij de loopplank te roepen van: Ik ben gids en hier zijn mijn geloofsbrieven en ik laat jullie de beste plekken zien....
Maar hij zag er een beetje louche uit. Dus Vladimir Katie en ik hadden iets van we zoeken zelf wel onze weg. Maar helaas toen we de eerste voet op de wal zetten zat hij aan ons gekleefd en het vriendelijk woordje nee we hebben geen gids nodig begreep hij niet. En maar doorgaan van het is anders niet veilig en ik laat jullie de beste plekken zien. Maar het was veilig genoeg, dat hadden we al van Raoul de Campagner gehoord, hij woont zelf in Dakar dus.
Maarja wij lopen en hij maar achter ons aan. Eerst proberen hem te negeren wat niet hielp..... Toen maar half geaccepteerd. En hij vroeg of we de markt wilden zien, dat wilden we wel want Katie wilde graag kijken naar lokale stoffen. Dus wij achter hem aan, we kwamen door het centrum waar aan de kant van de weg overal kraampjes en andere verkooplui stonden en waar werkelijk alles te koop aangeboden werd. En moet zeggen had meer opdringerigheid verwacht maar dat viel heel erg mee. Een "no merci" was eigenlijk voldoende.

Maar op een gegeven moment kwamen leiden onze "gids" ons ergens heen wat niet helemaal shovel leek. We kwamen onder een gebouw te recht waar de vis markt bleek te zijn.... En ja met alle bijbehoorden geuren, en kan nou niet echt zeggen dat hoe ze daar met de vis omgaan het mijn verstandig zou lijken om er eentje te kopen. Katten die er rond liepen allemaal vis vocht op de grond, duister, en hij maar verder naar achterlopen. Toen hadden we zoiets van dit is niet helemaal de bedoeling dus wij ons omdraaien en weer richt het zonlicht. Hij achter ons aan van deze kant moeten we op, maar nee wij gaan weer naar buiten en ook maar weer terug naar het schip.

Gelukkig een goed gevoel voor richting dus door alle drukte heen onze weg weer zoeken richten de haven en het schip.

Maar moet wel zeggen dat als je daar zo in de drukte loopt je wel een gevoel krijgt van zijnde het pepermuntje te zijn in een zak met drop...
Want ja wij waren eigenlijk de enigste blanken die wel zagen en dat Katie's haar alle kleuren van de regenboog heeft deed ook wel menige hoofd omdraaien. Helemaal toen we langs een paar scholen kwamen welke net uit waren en alle leerlingen dus op straat stonden te wachten om te opgepikt te worden. Toen vielen er wel een paar monden open ook misschien door haar tatoeages. Weer eens wat ander niet.

Al met al weer een avontuur, wel weer veilig bij het schip gekomen. Nou lag er vlak bij ons ook een seismisch onderzoeksschip, en het leek ons wel interesant om daar aanboord te kijken. Dus er heen en we kwamen al een paar bemanningsleden tegen van het schip, gevraagd of we aanboord mochten kijken was voor hun geen probleem.
Dus de loopplank, we moesten ons intekenen in het bezoekers log, terwijl wij dat deden stelden ze de brug van ons bezoek op de hoogte, maar daar werd dat blijkbaar niet zo op prijs gesteld, want ineens kwam het dat we niet aanboord mochten. Geen probleem wij weer de loopplank af kwam nog de boze stem van de eerste stuurman over de radio waarom ze ons uberhaupt zonder hem op de hoogte te stellen al zover aanboord hadden gelaten.... We voelden ons we een beetje schuldig tegen over diegene welke ons aanboord hadden gelaten, want de stuurman klonk niet echt vrolijk.

Toen we net de loopplank af waren kwam er iemand achter ons aan, bleek een Nederlander te zijn welke de hoofdmachinist aanboord was. Hem gevraagd of hij bij ons aanboord wilde kijken, wat hij wel wilde, en hij bleek ook blij te zijn weer eens Nederlands te kunnen praten van hij was de enige aanboord, en het bleek ook dat ze al sinds oktober daar aan de kade lagen omdat er geen werk was voor het schip, dus ja ze verveelden zich best wel.

s'Avonds zijn we met een hele groep nog de stad ingegaan om wat te gaan drinken. En zoals dat altijd gaat als er met een groep van boord ergens heen word gegaan duurt het altijd drie lange en drie korte om iedereen bijelkaar te krijgen. En toen we eenmaal onderweg waren bleek het weer anders te gaan dan gedacht, het plan was eerst om bij een Casino welke ook een bar had en op 5 minuten lopen van de haven lag wat te gaan drinken. Maar op een gegeven moment liepen we al midden in de stad dus Casino werd niet. Maar er bleek daar ook een bar te zijn waar we buiten konden zitten, dus al met al niet verkeerd, en werd het een gezellige avond, en iedereen is weer veilig aanboord gekomen :)

Vrijdag s'middags zijn we weer vertrokken, en we varen nu langs de kust opzoek naar vissers schepen.

Het is weer is hier nog steeds lekker, alleen maar korte broek en t-shirt, met omdat er wel een stevig windje staat een bodywarmer bij aan. Maar kleurtje begint al te komen, en hoofd is al rood, nee gelukkig niet erg verbrand, is gewoon mij eerste fase in het bruiningsproces :)

Groeten van uit de zon

Stefan