Nanook

Hallo allemaal,

Hier weer een updat.

We bevinden ons op het moment in het ijs, zo'n 200 mijl van Iqaluit Canada. En we liggen hier te wachten op de mogelijkheid om de journalisten die we aanboord hebben daar heen te vliegen, alleen werkt het weer nog niet mee. Het is mistig koud weer, met tempraturen soms van onder de 0 grdaen, dus je we hebben ook ijs aanboord van het schip.

Maar het ijs waar we nu in liggen is ook het thuis van Nanook, Inuit voor ijsbeer. IJberen worden ook wel zeezoogdeieren genoemd, hun latijnse naam is Ursus maritimus, oftewel zeebeer, dit omdat ze het grotse gedeeltje van hun leven doorbrengen op het zeeijs, omdat hier hun voornaamste voedsel bron leeft, de zeehond.

Na de actie zaterdag hebben we koers gezet richt de plek waar we nu liggen. We kwamen al eerder ijs tegen dan verwacht. Dus het spektakel van ons een weg banen door het ijs begon vroeg. We zijn ook tijdens en trouwens nog steeds gevolgd door een Deens marine schip, welke op het moment zo'n halve mijl bij ons vandaan ligt. Tijdens het varen door het ijs kwamen we al vroegen sporen tegen van ijsberen, stukken ijs met daarop voetsporen. De eerste hadden Pete de kapitein en ik het geluk te zien, we voeren er recht langs en het stuk ijs had duidelijke sporen er op. Ook zagen we verschijdende zeehonden liggen op het ijs, wat de aanwezigheid van ijsberen nog groter maakte.

Het was niet tot maandag dat Hettie de eerste stuurvrouw, nadat ze weer een stuk ijs met sporen had gezien, ze op de uitkijk ging, en jahoor met haar zoals ze het noemde scherpe zeemansogen, spotte ze ver weg iets wat leek op een ijsbeer.
Maar het was nog niet helemaal zeker want we waren er nog best ver van verwijderd, maar Arne de ijskapitein dacht wel dat het er eentje was. Nadat ik op Hetties aanwijzingen een foto had gemaakt van het vreemd uitziende "stukje ijs" en daarop in te hebben gezoomd konden we zien dat het een ijsbeer was! We keken tegen zijn achterste aan, je kon zien dat hij een andere kleur had, ze zijn mer gelig dan wit en zijn staart kon je onderscheiden. Hierop zette Arne langzaam koers richt de ijsbeer, en ondertussen stond het dek al vol met mensen en camera's Zo langzaam maar zeker kwamen we dichter en dichter bij. En konden we ook zien dat hij aan het eten was. Het duurde behoorlijk lang voodat hij door had dat wij er aankwamen.

Maar ondanks dat konden we met het schip tot op een kleine 50 meter van hem komen zonder dat de beer zich bedreigt voelde! Iedereen ging uit zijn dak natuurlijk! Voor de meeste was het de eerste keer dat ze een ijsbeer in het echt zagen! Ik heb al eerder het voorrecht gehad om ze te zien, dit was mijn 13de ijsbeer.

Nadat dichtbij waren konden we ook duidelijk zien dat hij een zeehond had, en deze aan het eten was. Ondertussen ging Jiri, de fotograag aanboord helemaal uit zijn dak, hij was niet de enigste, trouwens. Maar hetwe hadden geluk dat we gewelidg ligt hadden, het was een uurtje of 10 dus de zon stond laag aan de hemel waardoor er een zachte gloed over het ijs scheen, geweldig!

Maar dat we dichterbij waren gekomen pakte de ijsbeer het karkas op en liep er meen weg naa een andere ijschots waar hij half achter een ijs muur verder ging met eten. Wij voeren ondertussen langzaam verder, maar met nog steeds het marine schip achter ons. De laat het nou net zijn dat zij recht op de ijsbeer af gingen. De Pete over de radio "Pas op voor de ijsbeer recht vooruit!" Bleek dat ze hem totaal niet gezien hadden. Maar ze bedankte Pete netjes en toen zag je ook mensen bij hun aan dek komen.

Heb hier een paag gewelidge foto's van. Met de ijs beer op de voorgrond en het marine schip er achter. Symbolische voor wat er hier in de Arctic gaande is op het moment, de steeds verder gaande militaire aanwezigheid, of ook wel wapen wedloop, voor de eventueel hier aanwezige grondstoffen. Maar dit stuk natuur is veels te kwestbaar en bijzonder om ook op maar enige mannier te worden ontgonnen, als de risico's onaanvaardbaar zijn. Daarom weer als er hier een olie ramp gebeurt is het over met de ijsberen de zeehonden walvisen en de rest van de natuur hier. En er is niks wat we er aankunnen doem om de eventuele schade te beperken. De natuur en tempraturen zijn hier veels te extreem, ze maakten er in de Golf van Mexico al een zootje van, laat staan wat ze hier kunnen doen!!

Maar dit was niet de enigste keer dat we het geluk hadden hem te zien. Dinsdag avond zaten we met elkaar een film te kijken in de lounge, toen het berciht kwam dat er weer een ijsbeern was, en zoals het er naar leek was het de zelfde als de dag ervoor. Hij kwam recht op het schip aflopen, over het ijs, soms springend van het ene stuk naar het andere. En deze keer hadden we helemaal geluk, hij kwam tot aan de boeg van het schip, snuivend en ruikend en ons bekijkend! En wij hem bekijkend, en ondertussen het geklik hoorend van de camera's!
Wat en geweldig gezicht!

Na een tijdje ons bekeken geroken te hebben, ging de beer op het ijs liggen en leek er op dat hij ging slapen. Wij zijn toen van dek gegaan hem ook wat rust gevend.

Vanochtend toen ik met mijn duffe kop de mess in kwam voor ontbijt en een kop koffie, kwam Pete net naar beneden en zei dat de beer er weer was, en ja hoor kijkend uit de patrijspoort van de mess met mijn duffe kop, daar lag die te slapen op het ijs. Bleek dat de beer het schip al goed verkend had, en al een aandachtige bleek te hebben geworpen op het achterste deel van het schip waar al het afval bewaard word. Maar gelukkig zaten alle deuren achter goed dicht, want je wil niet dat als je s'ochtends door het schip loopt worden onthaald door een ijsbeer!

Dus ja we zijn met zijn allen hier erg gelukkig geweest dat we een ijsbeer hebben gezien en daarbij ook nog meerdere keren!

En wie weet komt hij vanavond of morgen vroeg weer langs. Had graag wat foto's geplaatst maar het internet hier aanboord is te langzaam dus helaas. Maar als ik thuis ben komen ze!

Gr Stefan